Het was een
mooie eerste zomerdag, een perfecte dag om over het strand te strompelen en te
genieten van de schoonheid die de natuur vandaag heeft gebracht. Alleen was er
iets raars aan de hand vandaag. Er hing een bepaalde sfeer die ik niet zo goed
kon plaatsen. Het was niet vrolijk maar ook niet grauw, het voelde mysterieus,
achterdochtig. Ik kom hier al een paar jaar maar dit had ik nog nooit eerder gevoeld.
In de verte vormde er een draaikolk van vele meeuwen die om een prooi leken te
cirkelen. Mijn voeten begonnen zich te bewegen met een hogere snelheid en hoe
dichterbij ik kwam hoe beter ik het begon te zien en hoe meer vogels weg
vlogen. Het was een strook. Een strook van vele letters. Letters die woorden
vormden. Ik liep langs de letters en ik liet de woorden in mijn oren klinken. De
woorden leken speciaal voor mij geschreven. Wat ik zocht… Wat zocht ik? Daarom
was ik hier gekomen. Ik zocht vrijheid. Zou ik hier voor altijd kunnen zijn als
dit vrijheid is? Laat mij hier voor altijd zijn. Laat mij genieten en laat mij
het allemaal loslaten en vrij worden in mijn eigen gedachtes. De schoonheid van
het leven.
Ondanks de
draaikolk die net had plaats gevonden was het zand nog steeds glad gestreken.
Ik ging liggen en sloot mijn ogen. De sfeer die ik net voelde was volledig
ingewisseld door vreedzaamheid. Zachtjes streek de lucht gemengd met
verdwaalde zanddeeltjes over mijn lichaam. Op de achtergrond hoorde ik de zee
met vrede neerslaan, ook de zee ziet zijn rust ook gevonden te hebben. De mens
en natuur zijn op dit moment in balans. Samen vullen we elkaar aan, zo als het
hoort. We zouden elkaar niet moeten uitputten. Macht en geld, dat zijn de
boosdoeners. De mensen die alleen het beste voor zich zelf willen, wat
uiteindelijk zal betekenen: het slechte voor ons allemaal. Niet willen ze
inzien dat het water inmiddels bijna aan het koken is, dat het bijna klaar is,
bijna gedaan is. Egoïsme zit in de weg. Zonder het egoïsme zou de wereld zoals
we nu kennen niet gebeurd zijn. Als we maar door het filter konden lopen en het
egoïsme konden scheiden en het ver onder de grond konden begraven zodat niemand er ooit
meer bij kan. Een wereld waarin iedereen elkaar de hand geeft, dat is mijn
droom. En als het egoïsme er niet helemaal is uitgefilterd: Je voelt je zoveel
beter door die glimlach van een mens die je net hebt geholpen of die glimlach
van jezelf omdat je een goede vriend hebt. Mensen kunnen ook zo mooi zijn. Ik
probeer niet te zeggen dat iedereen bevriend met elkaar hoef te zijn dat is ook
praktische onmogelijk. Maar ik vind dat het belangrijk om open te staan voor
andere. Groet die buschauffeur eens die je elke vrijdag ochtend ziet of ga eens
een gesprek aan met je klasgenoot die altijd alleen achter in de klas zit of
als jij die persoon bent die altijd achter in de klas zit ga eens naast iemand
zitten en begin een gesprek. Leer van elkaar dan valt het allemaal ook veel
beter te begrijpen.
Maar nu is het
tijd dat ik mij ogen weer open en het licht van de zon onder ogen komt die op
en strak blauwe lucht staat. Ik pak mijzelf bij elkaar en ik begin mijn
wandeling terug naar wat ik zocht.